Lato 2012 – Zamek w Malborku I

Trwało to bardzo, bardzo długo, ale w końcu udało mi się trochę ogarnąć i znowu zaczynam pisać.  Mam nadzieję, że tym razem nie będzie już tak długich przerw w nadawaniu 🙂

Kolejnym miejscem, które obraliśmy za swój cel, był Malbork. Od bardzo dawna miałam ochotę na zorganizowanie wyprawy do zamku krzyżackiego. Wielokrotnie oglądałam przez okno pociągu jadącego w stronę Gdańska i zawsze planowałam, ale nigdy jakoś nie udało mi się tych planów zrealizować… aż do teraz 🙂

Kilkudniowy wypad nad morze nie mógł zakończyć się bez wizyty w Malborku. Jechaliśmy pełni obaw, bo oczywiście pogoda nie dopisywała i ciągle napotykaliśmy ulewy. Oczywiście nie obyło się bez przygód. Nawigacja lubi płatać kierowcom różnorodne figle i tak dotarliśmy do całkiem innego zamku, jednak nasza determinacja była tak ogromna, że nie zaważając na 100 km nadłożonej drogi ruszyliśmy w odpowiednim kierunku.

Lało jak z cebra, gdy dotarliśmy do Malborka. Byliśmy głodni, wiec na początku rozglądaliśmy się za miejscem, w którym moglibyśmy zjeść małe co nieco. Niestety jeśli chodzi o godne polecenia punkty gastronomiczne to takich w okolicy nie znaleźliśmy. Być może są bardzo skrzętnie ukryte przed turystami i tylko miejscowi mogą cieszyć się porządną strawą :). Ostatecznie wylądowaliśmy w Mc Donald’s na kawie i ciastku. Po krótkiej “biesiadzie” udaliśmy się do zamku. W końcu zaczęła nam dopisywać pogoda i wyjrzało słonko.

Oczywiście, jak zwykle w takich przypadkach, przed wyjazdem poczytaliśmy trochę o miejscu, do którego się wybieraliśmy. Oto co o zamku w Malborku można znaleźć na Wikipedii:

Zamek w Malborku, został wybudowany na prawym brzegu Nogatu. Jest to gotycka, ceglana, warownia otoczona fosą. jego budowa odbywała się w kilku etapach. Od 3 ćw. XIII w. do poł. XV w. prace były prowadzone przez zakon krzyżacki, początkowo był siedzibą komtura.  W latach 1309–1457 stał się siedzibą wielkich mistrzów zakonu krzyżackiego i władz Prus Zakonnych. Natomiast w latach 1457–1772 był rezydencją królów Polski. Od 1466 siedziba władz Prus Królewskich, a od 1568 siedziba Komisji Morskiej. W 1772 zamek został zajęty przez administrację Królestwa Prus i zdewastowany w latach 1773–1804. Zrekonstruowany w latach 1817–1842 i 1882–1944. Został zniszczony w 1945 i ponownie rekonstruowany od 1947.  W  1949 został wpisany do rejestru zabytków,  a w 1994 uznany za pomnik historii.  W  1997 doczekał się wpisu na listę światowego dziedzictwa UNESCO.  od 1961 w zamku znajduje się siedziba Muzeum Zamkowego w Malborku.

W 1286 na południe od zamku ulokowano Malbork (Stare Miasto), którego mury miejskie sprzężono z murem obronnym zamku w jednolity system obronny. W 1388 na wschód od zamku założono Nowe Miasto. W latach 1626–1635 miasto i zamek otoczono wałem fortecznym o narysie bastionowym, zaś przyczółek mostowy na lewym brzegu Nogatu osłonięto dziełem rogowym.
Zespół zamkowy w Malborku obejmuje: Zamek Wysoki, czworoboczny, z dziedzińcem otoczonym krużgankiem, kościołem Najświętszej Maryi Panny z kaplicą grobową św. Anny, gdaniskiem, wieżami Kleszą i Wróblą
Zamek Średni, wzniesiony w miejscu byłego przedzamcza, trójboczny, z rozległym dziedzińcem otwartym ku Zamkowi Wysokiemu (oddzielonym od niego murem i fosą), z kaplicą św. Bartłomieja, Wielką Komturią, Infirmerią, Wielkim Refektarzem, Pałacem Wielkich Mistrzów, Refektarzem Letnim, Refektarzem Zimowym, wieżą Kurzą Nogą
Zamek Niski (Przedzamcze), z Karwanem, kaplicą św. Wawrzyńca oraz szeregiem zabudowań gospodarczych.
Zamek w Malborku jest jednym z najznakomitszych przykładów średniowiecznej architektury obronno-rezydencyjnej w Europie.

zródło: http://pl.wikipedia.org/wiki/Zamek_w_Malborku

Z ogromnym zniecierpliwieniem zbliżaliśmy się do Zamku. Musieliśmy przespacerować się wzdłuż murów obronnych aby dotrzeć do wejścia i kas biletowych.

Nie mogło zabraknąć stoisk z pamiątkami, dzięki czemu nasza kolekcja magnesów na lodówce znów się powiększyła :).

Wypatrzyliśmy również kasę z biletami. Zwiedzanie odbywa się z przewodnikiem w kilkunastoosobowych grupach. Nie trzeba było długo czekać aż uzbiera się odpowiednia liczba osób. Wkrótce, z biletami w reku, podążyliśmy za naszym przewodnikiem 🙂

Przekroczyliśmy bramę przenosząc się daleko w przeszłość 🙂